MUDANZA

Pois iso, que apartir de agora mudo de dominio, se alguen seguia esto (dudoo moito, xq seria knto menos aburrido) e o quere seguir seguindo (aínda o dudo máis) poderá facelo


::: A Q U Í :::


Jojo.... a diferencia será ..ningunha!jaja! as mesmas toleadas e barrenes de smpre pero en quegrande.org !!jj! :D


Un bico grande a todos

Gastando palabras

"Creedlo, para hacernos amar no debemos preguntar nunca a quien nos ama: ¿Eres feliz?, sino decir siempre: ¡Qué feliz soy!"

Jacinto Benavente

E nesa frase está todo. Porque? Pois porque as palabras gastanse, son como gomas de borrar ou zapatos ao andar, con moito uso rematan por ser inservibles. E son o que non son. A goma deixa de borrar, os zapatos de servir para camiñar e as palabras de ter significado. E se te quedas sen palabras que usas logo? Non te decatas que de feitos tampouco se pode vivir? Un feito vale mais que mil palabras, pero hai momentos que se os adornas con algunha palabra pode chegar a permanecer na tua cabeza eternamente. Se saturas todo con mil feitos ou con mil palabras será como se non tiveras dito/feito nada. As preguntas son eufemismos cando tratas de sentir algo, o que se pregunta xa non se sinte.

Nesto do sentir hai que ser moi precavido, medir as palabras, para que un día non digas as palabras quedanse cortas... iso pasa se dis un "qérote" cando querías decir simplemente "estou ben contigo".

Palabras enormes usadas en contextos cativos non collen.


Evidente é que cada un sinte á sua maneira, pero as veces hai que botar man da cabeza para entender o corazón, así aforramos arrepentimentos.


Podo decir que son un pouco máis feliz que onte, pero algo menos que mañá.

Algún día vos atoparedes con que esas palabras pillan auga e non atoparedes outras á man e tocará mollarse.. e acatarrarse.

Vivir

Convertirte nese tipo de persoa que sempre detestaches.

Darlle a razon á xente á que un dia lla quitaches.


Fallaches.


Coñecete a ti mesma para poder coñecer ao resto.

Óxido

Co tempo os metais oxidanse.
Hai óxido que nin a cocacola quita.

O tempo é sabio, e oxida todo aquelo que non está destinado a perdurar no tempo. Podes ir tratando ese óxido pouco a pouco, pero o que non está de ser non é, e a peza oxidada rematará por convertirse en pó.

O tempo trata igual aos metais que ás personas. O tempo oxida aquelas amizades que non están destinadas a ser eternas. Todo é eterno mentres dura, sí. Será que as amizades e os metais semellanse. Solo aguantan o paso do tempo os metais nobres. Amizades nobres. Nobre amizade.

mellorar?

Cando algo mellora, mellora para empeorar.

Cando dixen que quería algo distinto non me refería a que TODO fora distinto...solo quería cambiar nalgun aspecto..pero a cousa debeuseme ir das mans...ou...en fin, quen sabe, pasaría porque tiña que pasar.

De todas formas as cousas que pasan sen máis, doen igualmente...ou máis!

Egoismo vs felicidade

O único egoísmo aceptable é aquel no que un desexa a felicidade allea para ser el feliz.


"Eu se vira a un amigo feliz sería feliz, e alegraríame por el aínda que me gustara que esa felicidade lla puidese dar eu"

Pode sonar ata hipócrita, pero é certo, debo ser demasiado tonta.. pero alegrome cando alguen triunfa...non teño capacidade de liderazgo nin competitividade, vale, e que?

Dandome conta de que se no teu curriculum pos "competitivo", conseguirás entrar antes que se pos "boa persona".

Algo que nunca cambiará...unha boa acción borra mil das malas...unha mala acción borra todas as boas...triste pero certo..."dime que cojones se valora?"

E isto aplicase sempre, sempre e sempre

O sabor da decepción

A decepción ten un distinto sabor en cada boca. Non o dubides. A que sabe? Pois non o sei, sopoño que amarga..como todos os "sentimentos" feos de hoxe en día. Debe ser como tomar unha tónica sen ganas, cando non a esperas, como se alguen quixese que botaras todo fora aínda cando ti non tes ningun malestar. É iso, facer dunha situación bonita algo que xa non che faga tanta gracia.

De que falo?

Falo de ter que gardar as apariencias, para non incomodar a ninguen, facer como se nada pasara cando pasa algo, como se toda a tua vida dependera do resto. Vamos, falasme cando eu quero, non cando ti queres. Non depende dunha mesma, non lle queres facer dano a ninguen e esqueceste de que danas o máis importante, danaste a ti mesma, por respeto, cariño ou por medo.

O medo é unha merda por certo, impídeche facer algo, o medo é de cobardes. Pero non nos damos conta de que a propia situación temeche máis a ti que ti a ela (si, como se dun can se tratara). O medo tan so te levará a arrepentirte de algo que non fixeches, a fin de contas non eran tanto como o pintabas naquel momento, magnificas todo, si.


E volvendo o tema que me vou polas pólas... a peor decepción sempre será aquela que non esperas, e o que máis che doe e que a xente que te quere prefira non verte feliz... pero de verdade esa xente te quere? como? Todo é moi estraño, as veces o único que queres é que por unha vez alguen se alegre por ti.


Se feliz un instante e ese instante será a tua vida. (Pero se non hai con quen compartir a felicidade de que che sirve ser feliz?)


Estou magnificando todo novamente, pero son cousas que pasan... É mellor plantexarse moitas cousas antes de facerte pasar por amigo... non confundir cousas non? Non sei, outra espiña que tiña clavada.